یکی از بهترین ویژگی های اسرار آمیز عسل توان این ماده ی سحرآمیز برای تسهیل و برطرف کردن سم الكل و حفظ کبد در مقابل آسیب ناشی از مصرف الکل است.

در حالی که ما به هیچ وجه در تلاش نیستیم تا مصرف الکل را توجیه یا از آن دفاع نماییم، اما اگر کسی الکل را به مقدار کم مصرف کند باید تعدادی از حقایق مذکور در این بحث را در نظر بگیرد.

به طور پیوسته عسل به عنوان منبعی ایده آل برای ایجاد گلیکوژن کبدی تأکید کرده ایم. ماده ای که در سوخت رسانی به مغز در مواردی کمک می کند که مغز به علت ورزش یا در حین خواب نیاز به گلوکز دارد و میزان گلیکوژن کبد هم پایین است. مورد دیگری که مغز به شدت به مخاطره می افتد در حین و بلافاصله پس از مصرف الکل است.

الكل، اکسیدان توانمندی است. سم زدایی آن در وهله ی نخست در کبد انجام می گیرد. وقتی این ماده مصرف شود، کبد را وادار می سازد تا بیدرنگ دست به کار شود و با آسيب بالقوه ی ناشی از تجمع رادیکال های آزاد مبارزه نماید. علاوه بر این، الكل اثر پایین آورنده ی قند خون بر روی سیستم بدن دارد، و سطح قند خون را کاهش می دهد، وقتي الكل به مقدار بیش از حد مصرف شود، سوخت و ساز مغز پایین می آید، عملکرد شناختی افت می کند، سخن گفتن مبهم و نامربوط می گردد، و استرس سوخت و سازی شدید ادامه ی مصرف الکل ممکن است به ویژه در افراد جوان منجر به اغماء گردد.

آنزیم موجود در بدن برای از بین بردن سمیت ناشی از مصرف الکل، الكل هیدروژناز است. الكل نخست به استالدئید و سپس با عمل این آنزیم به اسید استیک تبدیل می گردد. هر دو واکنش ذخیرهی آنزیم نیکوتینامید آدنین دی نوکلئوتید (NAD) را کاهش می دهد که از طریق احیاء به NADH تبدیل می شود. NAD عامل محدود کننده ی سرعت در مسیر سم زدایی الکل است.

فروکتوز ناشی از مصرف بیش از حد قندهای تصفیه شده و قندهای مایع (HFCS) با بسیاری از پی آمدهای نامطلوب بر سلامتی همراه است. با این همه فروکتوز در مقادیر معقول در تأمین انرژی بدن نقشی کانونی دارد. فرکتوز، به شکلی که با خوردن عسل فراهم می شود در حفظ سوخت رسانی مغز گرسنه در حین آن دوره ها و زمانی که سوخت و ساز مغز بیش از هر زمان دیگری به مخاطره افتاده یعنی در حین ورزش و در طول مدت خواب نقشی بسیار مهم ایفا می کند. فروکتوز همچنین به کمک کبد در حال استرس می شتابد و آنزیم NADH را بازیافت و آن را به NAD احیا می کند و چرخه را از نو آغاز و امکان میدهد که الكل بیشتری سم زدایی شود. علاوه بر این، عسل حاوی طیف شگفت آوری از آنتی اکسیدان هاست که بدن را در برابر یورش رادیکال های آزاد به کبد و دیگر سلول های بدن حفاظت می کند.

چندین مقاله به وسیله ی دکتر نوری الولی انتشار یافته که منافع حفاظت کننده ی مصرف عسل را بر کبد نشان داده است. در یکی از آنها نشان داده شده است که سطوح گلوتاتیون ردوکتاز افزایش می یابد. گلوتاتیون ردوکتاز نوعی گلوتاتیون است که ویژگی آنتی اکسیدانی قوی دارد و یکی از مهم ترین آنزیم های آنتی اکسیدان در بدن به شمار می رود و برای عملکرد کبد حیاتی است. در مقاله ی دیگر نشان داده شده است که عسل از سلولهای کبدی و رویارویی با موادی که برای سلولهای کبدی سمی به شمار می آید، حفاظت می نماید. نویسنده چنین نتیجه گیری کرده است که « تغذیهی انحصاری با عسل (با غلظت ۵۰٪) به گونه ای چشمگیر دیگر گونه های بیوشیمیایی و خون شناسی را تعدیل و ملایم می سازد»