رابطه ی بین وضعیت انرژی یا سوخت کبد و کیفیت و طول مدت خواب احیاء کننده یکی از فراموش شده ترین حوزه های فیزیولوژی انسانی است. از بروز استرس سوخت و سازی مزمن شبانگاهی می توان صرفا با فراهم آوردن سوخت کافی برای کبد در حین دورهی عدم مصرف غذا در شب (روزه داری شبانگاهی) جلوگیری کرد. افسانه ی مدرن که افراد را تشویق می کند تا قبل از خواب غذایی نخورند در این شکست در کار مهم باز گرداندن اندوخته های کبد و تأمین مجدد گلیکوژن آن نقش دارد. بر آمد نهایی ماهها و سال ها فراموش کاری در تأمین سوخت کبد و بنابراین مغز در حین خواب در موج فزاینده ی اختلالات سوخت و سازی همراه با پایین بودن کیفیت خواب سهیم است. این اختلالات شامل چاقی بزرگسالان و کودکان، بیماری قند نوع ۲، فشار خون بالا و بیماری قلبی- عروقی، بدکاری سیستم ایمنی، زخم های معده و دیگر اختلالات معده ای – روده ای، ناباروری، افسردگی، از دست رفتن حافظه، زوال عقل و بیماری آلزایمر است.

همه ی این بیماری ها به طور مستقیم با پایین بودن سطح گلیکوژن کبد ارتباط دارد. وقتی مقدار گلیکوژن کبد به سطوح پایینی می رسد، پروتئين ” استرس” 1-IGFBP آزاد می شود تا وضعیت پایین سوخت را به مغز اطلاع دهد. عامل رشد انسولین مانند( 1-IGF مهار می شود (۱۳۱) و به جای احیاء و بازگشت به حالت طبیعی، مرگ سلول بدون وقفه پیش می آید. مغز هورمونهای استرس دیگری آزاد می سازد، شامل آدرنالین و کورتیزول تا از پروتئین ماهیچه ای گلوکز ساخته و سوخت کافی به مغز رسانده شود. کورتیزول هورمون کلیدی مرتبط با استرس سوخت و سازی است.

نکته جالب توجه در این اظهار نظراشاره به رابطه بين IGF با آنزیمی به نام ۱۱- بتا هیدروکسی استروئید دهیدروزناژاست. این آنزیم در کبد، بافت آدیپوز (چربی) مغز و ماهیچه  یافت می شود، اندام ها و بافت هایی که به شکل تنگاتنگ درهمئوستاز انرژی در گیر هستند. این ماده در هر یک از این بافت ها کورتیزول را از حالت غیرفعال به صورت کورتیزون فعال در می آورد، معلوم شده است که (1-H Beta-HSD) در تولید کورتیزول درون سلولی در شرایط اختلالات سوخت و سازی شرکت  دارد، حتی در مواردی که میزان کورتیزول سرم در وضعیت بهنجار باشد. وقت که 1-IGF مهار می شود، سطوح 11 بتا-HSD بالا می رود که منجر به فعال سان کورتیزول درون سلولی می گردد. این استرس درون سلولی «پنهان» است و با کنترل سطوح کورتیزول در گردش مشخص نمی گردد.

این رابطه الگو را برای درک رابطه ی بین ذخيره ی گلوکز گلیکوژن کبد سوخت و ساز گلوکز محیطی در ماهیچه و آبشار شرایطی قائل می سازد که تحت نام اختلالات سوخت و سازی شناخته می شود. هنگامی که میزان گلیکوژن کبد پایین باشد، 1-IGF مهار می گردد، ۱۱ – بتاHSD کورتیزول را فعال می کند که به نوبهی خود باعث مهار سوخت و ساز گلوکز و قرار گرفتن آن در بافت های محیطی می گردد. با بالا رفتن سطوح گلوکز درون سلولی، سوخت و ساز چربی و مصرف آن نیز به علت مهار ناقل چربی CPT مهار می گردد، که توجه بیشتری است برای پی آمدهای اختلالات سوخت و سازی. خلاف عقل به نظر می رسد که سطوح پایین گلوکز در کبد بر سوخت و ساز چربی ها در ماهیچه اثر گذارد و سهمی در بروز چاقی و بیماری قند داشته باشد، ولی ارتباطات آن روشن است.

خواب فرایندی فیزیولوژیکی است که انرژی مصرف می کند. تنظیم وضع انرژی خواب تحت کنترل SCN و هیپو کراتین هاست که در پاسخ به چرخه های روشنایی / تاریکی پدید می آید. زمانی که سطح پایین انرژی یا میزان پایین انرژی رسانی به کبد عملکرد مناسب مغز را تهدید می کند، فرایند به سادگی مانند زمانی که بنزین اتومبیل تمام می شود متوقف نمی گردد. بلکه گروه کاملی از فعالیت ها از طبق آزاد سازی هورمونی و یا فعال سازی درون سلولی کورتیزول به وسیله ۱۱ -بتا-HSD-1 آغاز می گردد. این آبشار فعالیت ها کیفیت خواب را مختل می سازد وبه استرس سوخت و سازی می شود که به مرور زمان منجر به بروز بیماریهایی می گردد که تحت عنوان اختلالات (سندرم) سوخت و ساز شناخته می شود.

 چگونه خواب احیاء کننده را به دست آوریم و فیزیولوژی بازگشت به حالت اولیه را در حین استراحت بهینه سازیم؟

عسل طبیعی وقتی قبل از خواب مصرف شود به شکل مناسب سبب سوخت رسانی مجدد به کبد و ارتقای کیفیت خواب می گردد. فیزیولوژی بازگشت به حالت اولیه در طول مدت پرهیز غذایی شبانه تضمین و ارتقاء می یابد و از بروز استرس سوخت و سازی جلو گیری می شود. پردازش حافظه در حین خواب REM به شکل طبیعی اتفاق می افتد و منجر به بهبود یادگیری می شود. عسل راه حلی ارزان، غير دارویی و انقلابی است که فیزیولوژی بدن آدمی را در تمام طول ریتم های شبانه روزی طبیعی، بهینه می سازد.

یک یا دو قاشق غذا خوری سر پر عسل که پیش از خواب خورده شده میزان گلیکوژن کبد را تامین و نخستین مسیر آبشاری نشان داده شده در ادامه را به نفع بازگشت به حالت طبیعی، آرامش بخش، احیاء کننده و از نظر سوخت و سازی سودمند خواب معتدل و منظم می سازد. بدون این که میزان گلیکوژن کبدی در حالت بهینه باشد، آبشار دوم مسلط می شود که منجر به بروز استرس سوخت و سازی و بیماریهای چند گانه همراه با آن می گردد.